نقطه سر خط

نشد.هر کاری کردم نتونستم.خیلی بی انصافی بود در حق خودم.حداقل اینجوری فکر میکنم. 

از دیشب که این تصمیمو گرفتم بیشتر از ۴۰ بار عوضش کردم.هی گفتم تو آدمش نیستی دختر.باز فردا یه چیزی میشه اینجارم میبندی.اصلا چی میخوای بنویسی.به درد کسی نمیخوره حرفات. 

بعد فک کردم من که آموزشگاه نمیزنم!قرار نیست صد در صد به درد کسی بخورم.قرار نیست به کسی چیزی یاد بدم. 

چند روزیه که احساس میکنم فر فرای مغزم بیشتر شده!انقدر که با خودم در گیرم!هی میگم این همه مساله مهم تو زندگیت هست تو به فکر اینی که دوباره بنویسی یا نه!؟ 

و باز این قضیه رو میفرستم ته لیست.اما تا چشم رو هم میذارم خودش پریده بالا.هی میشه اولویتم. فک کنم یه جامپر(درست گفتم؟)ته لیستم نصب شده!

بعد میگم خیلی بی جنبه ای دختر!خوبه چند ماه بود که وبلاگ داشتی اگه چندسال داشتی و میبستیش یعنی مجبور میشدی ببندیش چی کار میکردی!بعد به خودم میگم اصلا من بی جنبه!خب دلم میخواد بنویسم.یعنی دلم میخواد حرف بزنم. 

دلم تنگ شده برا دوستام.برا لینک قرمز کامنتام. 

نمیدونم تو بلاگ اسکای وقتی کسی نظر بده چجوری میشه چون هنوز کسی نظر نداده که.از کجا بدونم.کاش اینجا هم قرمز بشه! 

اصلا یه جورایی اینجا غریبم!اما ازش خوشم میاد.راستش جینگولی تر از پرشینه!تازه میتونی رنگ صفحتم عوض کنی تو مدیریت! 

مثلا من الان بنفشم.  

البته خودم یک عدد انسان سفید رنگ پریده با موهای ژولی پولی هستم که چتریاش گند خورده بهش. 

یک نفر که میخواد دوباره بنویسه. 

از خودش و از همراهش 

از روزای خاکستریشو رنگیش 

از حرفایی که فر میخورن تو مغزشو از حرفایی که تو دلشن 

از حرفای ساده و صمیمی 

حتی از مسائل سطحی و شایدم بی خود. 

من یه نفرم که دلش خیلی میخواد لحظه نویسی کنه. 

کاش بشه  

کاش بتونم...

پ.ن:برای کسایی که منو نمیشناسن باید بگم قبلا یه خونه مجازی دیگه داشتم که به دلایلی مجبور شدم ببندمش.البته مجبور نبودم.دلم دیگه اونجا نیست.طاقت اونجارو ندارم.امیدوارم اینجا کسی من واقعیم رو نشناسه.نمیخوام اینجارو هم از دست بدم...